พริกจำลองพันธุ์ที่ต้านทานไวรัส
พิสสวรรณ
เจียมสมบัติ
บทนำ
พริกเป็นพืชผักเศรษฐกิจที่สำคัญยิ่งสำหรับบริโภคภายในประเทศ
รวมทั้งส่งออกไปต่างประเทศ มีมูลค่าผลผลิตรวมทั้งพริกสด
พริกแห้ง และผลิตภัณฑ์แปรรูป ประมาณ 9000
เมตริกตัน ต่อปี มูลค่าการค้ารวมทั้งนำเข้าและส่งออกปี
พ.ศ.2541 ประมาณ 450 ล้านบาท อย่างไรก็ตามประเทศไทยยังต้องนำเข้าพริกจากต่างประเทศ
เนื่องจากพันธุ์พริกที่ปลูกในประเทศมีลักษณะที่ไม่เหมาะกับการแปรรูป
มีปริมาณผลผลิตไม่เพียงพอ ซึ่งเป็นสาเหตุที่ทำให้ไทยยังมีการขาดดุลการค้าพริกอยู่จนถึงปัจจุบันนี้
อุปสรรคที่สำคัญในการผลิตพริกได้แก่ โรคและแมลงชนิดต่างๆ
การศึกษาวิจัยเพื่อปรับปรุงพันธุ์พริกให้มีคุณลักษณะที่ต้องการจึงมีความสำคัญมาก
โรคที่สำคัญของพริกได้แก่โรคที่เกิดจากไวรัส
จากเชื้อราแอนแทรคโนส และโรคที่เกิดจากเชื้อแบคทีเรียสาเหตุของโรคเหี่ยว
การปรับปรุงพันธุ์พริกให้ต้านทานต่อโรคเหล่านี้เป็นแนวทางหนึ่งที่สามารถแก้ปัญหาศัตรูของพริก
และเพิ่มผลผลิตได้ งานวิจัยนี้จึงได้ใช้เทคนิคพันธุวิศวกรรม
ในการถ่ายยีนที่สามารถสร้างความต้านทานต่อไวรัสเข้าสู่พริกพันธุ์บางช้าง
เพื่อทดลองและพัฒนาเทคนิคที่เป็นทางเลือกอีกทางหนึ่งในการปรับปรุงพันธุ์พริกให้ต้านทานต่อโรคไวรัส
วิธีการถ่ายยีนให้กับพริก
ยีนที่นำมาใช้สร้างความต้านทานให้กับพริก
คือยีนที่ควบคุมการสังเคราะห์โปรตีนห่อหุ้มอนุภาคไวรัส
หรือ coat protein gene ( ยีน CP ) ของไวรัสสาเหตุโรคใบด่างประ(Chilli
vein banding mottle virus, CVbMV) ไวรัสชนิดนี้ก่อให้เกิดอาการใบด่าง
ผลพริกบิดเบี้ยวหงิกงอ น้ำหนักผลลดลง สารพันธุกรรมของไวรัสเป็นสารประกอบชนิดอาร์เอ็นเอ
มีความยาวประมาณ 10,000 นิวคลิโอไทด์ สำหรับยีน
CP นั้นเป็นยีนส่วนหนึ่งของเชื้อไวรัสมีความยาวประมาณ
976 นิวคลิโอไทด์ หากนำเอายีน CP นี้มาตัดต่อสอดแทรกอยู่ในโครโมโซมของพริก
พริกจะไม่เกิดโรคแต่จะเกิดกลไกการสร้างความต้านทานให้กับพืชได้
การทดลองเริ่มจากแยกเชื้อไวรัสสาเหตุโรคใบด่างประจากพริกที่เป็นโรคที่พบใน
อ.กำแพงแสน จ.นครปฐม แล้วสกัดอาร์เอ็นเอออกจากอนุภาคของไวรัสเพื่อนำอาร์เอ็นเอของยีน
CP ไปใช้เป็นต้นแบบพันธุกรรม ในการสังเคราะห์สายดีเอ็นเอคู่สม
(CP-cDNA)ที่มีรหัสสอดคล้องกับยีน CP ของไวรัส
โดยใช้เทคนิค Reverse transcriptase-Polymerase
chain reaction (RT-PCR) นำสายดีเอ็นเอที่มีรหัสพันธุกรรมของยีน
CP ขนาด 976 คู่เบส ตัดต่อเข้ากับดีเอ็นเอของพลาสมิดพาหะ
pBI121 ที่ใช้ในการถ่ายยีนเข้าสู่พืช (หรือ
plant vector) แล้วโยกย้ายพลาสมิดดีเอ็นเอสายผสมของ
pBI121 และ ยีน CP เข้าสู่เซลล์ของ เชื้ออะโกรแบคทีเรีย
เพื่อให้เชื้ออะโกรแบคทีเรียทำหน้าที่เป็นตัวกลางในการส่งถ่ายยีน
CP ของไวรัสเข้าสู่โครโมโซมของพริก
พันธุ์พริกที่นำมาถ่ายยีน
คือพริกชี้ฟ้า (Capsicum annuum) พันธุ์บางช้าง
ซึ่งเป็นพันธุ์ที่เกษตรกรในจังหวัดราชบุรี
และนครปฐม นิยมปลูก เป็นพริกทรงพุ่มเตี้ย
ผลสุกสีแดงสด ผิวมัน ให้ผลผลิตสูง แต่อ่อนแอต่อโรคและแมลง
เมื่อพริกพันธุ์นี้เป็นโรคที่เกิดจากเชื้อไวรัสใบด่างประ
จะแสดงอาการใบด่าง ใบบิดเบี้ยว ลีบเล็ก
ผลลีบบิดเบี้ยวและมีรอยด่างเห็นได้ชัด ผลมีน้ำหนักลดลงประมาณ
30 เปอร์เซ็นต์ ความเสียหายจากไวรัส CVbMV
นี้เกิดจากการแพร่ระบาดอย่างง่าย ๆ ของเชื้อไวรัสไปกับเพลี้ยอ่อน
ซึ่งจะดูดกินต้นพริกที่เป็นโรคและถ่ายทอดเชื้อไปยังพริกต้นอื่นได้ในเวลาเพียง
30 วินาที - 1 นาที เป็นอย่างต่ำ การใช้สารเคมีกำจัดเพลี้ยอ่อนจึงไม่มีประสิทธิภาพในการควบคุมโรคในแปลงปลูกพริกของเกษตรกร
การถ่ายยีน
ทำในสภาพปลอดเชื้อโดยเพาะเมล็ดพริกให้งอกเป็นต้นกล้าที่มีใบเลี้ยงคู่แรก
ใช้เวลาประมาณ 7-10 วัน จากนั้นตัดแบ่งครึ่งใบเลี้ยงของพริกแยกมาเพาะเลี้ยงในอาหารแข็ง
2 วัน จึงย้ายชิ้นใบมาแช่ในสารแขวนลอยเชื้ออะโกรแบคทีเรียที่มีพลาสมิดสายผสมของยีน
CP แช่นานประมาณ 15-30 นาที เพื่อให้เชื้ออะโกรแบคทีเรียเกาะกับชิ้นใบ
ครบเวลาแล้วย้ายชิ้นใบเลี้ยงวางบนอาหารแข็งเพื่อบ่มไว้กับเชื้ออะโกรแบคทีเรียนาน
2 วัน ซึ่งช่วงนี้เชื้อจะมีกระบวนการโยกย้ายถ่ายยีน
CP เข้าสู่โครโมโซมพริกภายในเซลล์ของชิ้นใบพริก
จากนั้นย้ายชิ้นใบมาเลี้ยงในอาหารเพาะเลี้ยงสูตรชักนำยอด
ซึ่งเติมสารปฏิชีวนะกานามัยซิน สำหรับคัดเลือกเฉพาะเซลล์ของพริกที่ได้รับการถ่ายยีน
เพาะเลี้ยงชิ้นใบเป็นเวลานาน 2-4 สัปดาห์
จะเกิดยอดเล็ก ๆ แล้วย้ายชิ้นใบที่พัฒนาเป็นยอดนี้วางบนอาหารยืดยอดนาน
2 สัปดาห์ ต่อด้วยอาหารชักนำราก และยืดราก
อย่างละ 2 สัปดาห์ จนได้ต้นพริกที่สมบูรณ์
ย้ายต้นพริกที่มีใบจริงประมาณ 3 ใบ ปลูกลงดินและเก็บในโรงเรือนกระจกปรับแสงและอุณหภูมิ
เพื่อให้พริกเจริญออกดอก ติดผล และเก็บเมล็ดเพื่อนำมาทดสอบความต้านทานต่อไวรัสต่อไป
ผลการถ่ายยีน
และการคัดเลือกต้นพันธุ์พริก
ภายหลังการถ่ายยีน
สามารถเพาะเลี้ยงชิ้นใบพริกให้พัฒนาเป็นต้นพริกที่สมบูรณ์ได้
จำนวนกว่า 200 ต้น นำใบพริกจากต้นพริกดัดแปรพันธุกรรมเหล่านี้มาวิเคราะห์ข้อมูลทางอณูชีววิทยาและทางพันธุศาสตร์บางประการ
เพื่อคัดเลือกสายพันธุ์พริกที่ต้านทานต่อไวรัส
ซึ่งเกษตรกรสามารถนำไปปลูกหรือภาคเอกชนสามารถนำไปใช้ในการปรับปรุงพันธุ์พริกต่อ
ๆ ไปได้
วิธีการตรวจสอบเพื่อคัดเลือกต้นพริกที่ได้รับการถ่ายยีน
(R0)
1. ใช้เทคนิค
Genomic DNA Southern hybridization เพื่อตรวจสอบยีน
CP หรือยีนคัดเลือก (ในที่นี้คือยีน npt
II ซึ่งทำให้เซลล์พืชทนต่อสารกานามัยซินได้)
ที่อยู่บนโครโมโซมพริก
2. เทคนิค
PCR เพื่อตรวจสอบยีน CP หรือยีนคัดเลือก
บนโครโมโซมพริก
3. เทคนิค
ELISA และ/หรือ western blot เพื่อตรวจสอบสารสังเคราะห์จากยีน
CP ของไวรัสในพริก
ในงานวิจัยนี้ตรวจพบว่ามียีน
CP สอดแทรกอยู่ในโครโมโซมพริกที่ดัดแปรพันธุกรรมได้จำนวน
24 ต้น จากพริกที่เพาะเลี้ยงได้ภายหลังการถ่ายยีน
จำนวน 220 ต้น
การทดสอบความต้านทานต่อไวรัส
CVbMVของพริกดัดแปรพันธุกรรมที่เป็นเมล็ดพริกรุ่นลูก
เลือกเก็บผลพริกจากดอกที่ผสมตัวเองของต้นพริกดัดแปรพันธุกรรม
ต้นละ 3-5 ผล แล้วเพาะกล้าให้มีใบจริง 5-7
ใบ ปลูกเชื้อไวรัส CVbMV โดยการทาน้ำคั้นที่มีไวรัสบนใบพริกทุกใบ
สังเกตอาการบนต้นพริกดัดแปรพันธุกรรม รุ่นลูก
นาน 90 วัน ตรวจนับอัตราต้นที่ต้านทานโรค
โดยดูจากอาการ แล้วตรวจสอบปริมาณไวรัสภายในต้นด้วยเทคนิคทางซีรั่มวิทยา
เพื่อศึกษาอิทธิพลของยีน CP ในการสร้างความต้านทานต่อไวรัสให้กับพริก
พบว่ามีพริกดัดแปรพันธุกรรมรุ่นลูกชั่วที่
1 จำนวน 1 สายพันธุ์คือ line # 161-1 ให้พริกรุ่นลูกชั่วที่
2 ที่มีความต้านทานต่อโรคอัตราสูงถึง 100
เปอร์เซ็นต์ และเมื่อเก็บเมล็ดจากต้นพันธุ์เหล่านี้ไปทดสอบความต้านทานต่อไวรัส
พบว่าพริกดัดแปรพันธุกรรมเหล่านี้มีความต้านทานต่อไวรัส
ซึ่งแสดงให้เห็นว่าลักษณะความต้านทานต่อไวรัสมีการถ่ายทอดลักษณะไปยังรุ่นลูกต่อไปอีกอย่างน้อย
2 รุ่น
การตรวจสอบยีน
CP และยีนคัดเลือก nptII ในพริกดัดแปรพันธุกรรมที่เป็นรุ่นลูก
ใช้เทคนิค
PCR และ nucleic acid hybridization ตรวจสอบยีนทั้งสองชนิด
แล้วคำนวณอัตราการตรวจพบยีนในพริกรุ่นลูกชั่วที่
1 เพื่อวิเคราะห์ลักษณะการถ่ายทอดพันธุกรรม
ซึ่งจะเป็นข้อมูลประกอบในการคัดเลือกพริกที่ได้รับการถ่ายยีนสำหรับพัฒนาให้เป็นพันธุ์แท้ต่อไป
จากการทดลองและวิเคราะห์พบว่า สายพันธุ์พริกดัดแปรพันธุกรรม
line # 161-1 มียีน CP และ npt II สอดแทรกอยู่ในโครโมโซม
และมีความเหมาะสมที่จะนำไปพัฒนาเป็นพันธุ์แท้ต่อไปได้
การศึกษาลักษณะทางพืชสวนของพริกดัดแปรพันธุกรรม
ทำการเปรียบเทียบลักษณะของพริกบางช้างพันธุ์เดิมก่อนถ่ายยีนและสายพันธุ์ที่ดัดแปรพันธุกรรมแล้ว
โดยปลูกพริกดังกล่าวในกระถางที่มีถาดรองและใช้น้ำหยด
ภายในโรงเรือนตาข่ายที่เป็นระบบปิด การทดสอบในขั้นตอนนี้
ได้ขออนุญาตจากคณะกรรมการความปลอดภัยทางชีวภาพของมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ถูกต้องตามข้อกำหนด เก็บข้อมูลทางพืชสวนของพริกแต่ละสายพันธุ์
เช่น ระยะเวลาออกดอก ดอกบาน ทรงพุ่ม ความสูงของต้น
สีและขนาดผล และผลผลิตต่อต้น ผลการศึกษาพบว่าลักษณะต่าง
ๆ ของพริกบางช้างก่อนและหลังการถ่ายยีนไม่มีความแตกต่างกัน
ข้อมูลจากผลการทดสอบข้างต้นทั้งหมดนี้ชี้ให้เห็นว่าการถ่ายยีนให้กับพริกพันธุ์บางช้างสามารถช่วยในการปรับปรุงพันธุ์พริกให้มีลักษณะความต้านทานต่อไวรัส
CVbMV สาเหตุโรคใบด่างประของพริกได้ และการที่คัดเลือกสายพันธุ์พริกที่มีความต้านทานต่อโรคได้หนึ่งสายพันธุ์
ขี้ให้เห็นว่าการถ่ายยีนเพื่อผลิตพืชพันธุ์ต้านทานโรคต้องทำในปริมาณมากกว่าที่ทำในการทดลองนี้หลายเท่า
จึงจะได้สายพันธุ์พริกดัดแปรพันธุกรรมในปริมาณมาก
เพื่อนำมาคัดเลือกไว้เป็นต้นพันธุ์ที่ดีสำหรับใช้ในการปรับปรุงพันธุ์ต่อไป
สรุป
การศึกษาทดลองถ่ายยีน
CP เพื่อสร้างความต้านทานต่อไวรัสให้กับพริกพันธุ์บางช้าง
มีวัตถุประสงค์หลักที่จะพัฒนาเทคนิคที่เหมาะสมกับการถ่ายยีนให้กับพริก
ซึ่งหากต้องการนำเทคนิคดังกล่าวไปใช้ในพริกพันธุ์อื่น
หรือต้องการถ่ายยีนชนิดอื่น ก็จะทำได้โดยปรับใช้ข้อมูลจากงานทดลองครั้งนี้
อย่างไรก็ตามการจะนำพริกที่ได้รับการดัดแปรพันธุกรรมและคัดเลือกแล้วไปปลูกในสภาพธรรมชาติหรือในแปลงของเกษตรกรจำเป็นต้องขออนุญาตจากหน่วยงานราชการที่กำกับดูแลงานทดลองเกี่ยวกับพืชดัดแปรพันธุกรรม
ก่อนทำการศึกษาทดลองด้านความปลอดภัยทางชีวภาพ
และด้านอาหาร เพื่อให้มั่นใจว่าผู้ผลิต
ผู้บริโภค รวมทั้งสภาพแวดล้อม จะไม่ได้รับผลเสียจากการนำเทคโนโลยีชีวภาพด้านพันธุวิศวกรรมมาใช้ประโยชน์เพื่อพัฒนาการเกษตรของไทย
บรรณานุกรม
พิสสวรรณ
เจียมสมบัติ สุพัฒน์ อรรถธรรม นุชนาถ แซ่อึ้ง
สุจินต์ ภัทรภูวดล ถวัลย์ศักดิ์ เผ่าสังข์
เธชเธธเน€เธ—เธงเธต
ศุขปราการ สุภาภรณ์ เอี่ยมเข่ง และ อัญจนา
บุญชด. 2542. การปรับปรุงพริกพันธุ์ บางช้างให้ต้านทาน
ต่อไวรัสด้วยเทคนิคการถ่ายยีน.
การประชุมทางวิชาการเกษตรแห่งชาติครั้งที่
37 วันที่ 3-5 กุมภาพันธ์ 2542. มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
กรุงเทพฯ.
สุภาภรณ์
เอี่ยมเข่ง พิสสวรรณ เจียมสมบัติ สุจินต์
ภัทรภูวดล และ สุพัฒน์ อรรถธรรม. 2542.
การคัดเลือกพริกบางช้างจำลองพันธุ์ที่ต้านทานต่อไวรัสเส้นใบด่าง
การประชุมเทคนิคของวิธีการทางวิทยาศาสตร์ชีวภาพ
ครั้งที่ 13.
ฝ่ายปฏิบัติการวิจัยและเรือนปลูกพืชทดลอง
สถาบันวิจัยและพัฒนาแห่งมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
วิทยาเขตกำแพงแสน นครปฐม.
Negrutiu,I.1995.
Analysis of transgenic plants.In Potrykus,
I, and Spangenberg,G.(eds.).
Gene transfer
to plants. Springer-verlag.Berlin-Hiedelberg,
Germany. pp.217-258.
Siriwong,P.,
Kittipakorn,K., and Ikegami,M. 1995. Characterization
of chilli vein
banding
mottle virus isolated from pepper in Thailand.
Plant Pathol 44: 718-727.
|